Bahor yaqinlashmoqda. Qishning qahraton kunlari esa ortda qolmoqda.
Universitet hududida milliy liboslarda yal-yal tovlanib yurgan xotin-qizlarimiz va talaba yoshlarimizni ko‘rib ko‘zingiz quvnaydi. Zavqlanasiz. Toza havo kirsin deb qiya ochib qo‘ygan derazadan sizib kirgan ajib hid dimog‘ga uriladi. Sumalak. Doshqozonda Navro‘z taomi pishirilmoqda.


Exx-xee, yosh-u qari shu yerda. Musiqa, hazil-huzul, o‘yin-kulgining ovozi sizni ham o‘sha davraga borishga undaydi. Pedagogika va psixologiya fakulteti jamoasi sumalak pishirishni boshlab yuborishibdi.





Har gal sumalak pishirganda, xalqimiz, eng avvalo, el-yurtga omonlik tilaydi, yaratgandan ekin-tikinga baraka so‘raydi. Ayniqsa, yoshi ulug‘larimiz “ko‘klamga yetdik, shukr” deya duo qiladi. Duolar ijobat bo‘lsin. Bahor hech qachon bizni tark etmasin.
